مولین روژ

 شاید در نگاه اول به نظرتان بیاید فیلمی با چنین داستان کلیشه ای ارزش دیدن هم ندارد و فقط به درد قصه ی شب کودکان می خورد!! ولی موزیکال بودن فیلم باعث می شود که دیگر جلوه ی بد داستان دور شود و شما بیشتر به صحنه های آوازخوانی کیدمن و مک گریگور توجه کنید، صحنه هایی که مشخص است وقت زیادی برایش گذاشته شده است، یکی دیگر از نقاط قوت فیلم وجود فضایی صمیمی در فیلم می باشد فضایی که بیشتر در فیلمهای فانتزی دیده می شود ( شما در فیلم یا در مولن روژ هستید یا در آپارتمان قدیمی و یا در خانه دوک که تنها چند قدم با هم فاصله دارند )برتریی که مولن روژ نسبت به بسیاری از فیلمهای موزیکال هم عصر خود دارداین است که صحنه های ترانه خوانی هر چه قدر هم که پرزرق و برق باشد باز هم حالت سنتی خود را حفظ میکند در حالی که در فیلمهایی مثل شیکاگو(البته شیکاگو فیلمی بسیار زیبا و قدرتمند است) با دختران رویایی صحنه های آوازخوانی بیشتر به شوهایی با نور پردازی و رقصهای مخصوص آنها شباهت دارند، البته در بعضی قسمت ها ( مثل اولین ورود کریستین (مک گریگور)به مولن روژ) آهنگ و همچنین ترانه ها بالا می گیرد ولی بازهم جنبه ی فانتزی و کمدی آن غالب است همچنین مولن روژ بالاخره یک کاب اره می باشد و وجود رقصها و پایکوبی های صحنه ی ابتدایی توجیه پذیر است. 

یکی از اصولی که باعث قدرت گرفتن بسیاری از فیلمهای داستانی شده است ارتباطیست که بیننده با شخصیت های داستان برقرار می کند. در  مولن روژ کریستین و ساتین(کیدمن) قهرمانهای داستان هستند  ولی در کنار آنها شخصیت هایی ((فرزندان انقلاب بوهیم)) هم هستند که از همان ابتدا با بیننده پیوند برقرار می کنند و در بین شخصیت های اصلی داستان جای می گیرند و شما دوست دارید تا انتها همراه قهرمانان اصلی بمانند.همچنین حکایت نمایشی که در بین است که در واقع همان ماجرای فیلم مولن روژ را دارد داستان زنی زیبا که به جای ماهاراجه ی هند عاشق نوازنده ی فقیری می شود. ماهاراجه همان دوک است و نوازنده هم همان کریستین. در طول فیلم ماجرای عشق ساتین و کریستین و همچنین ماجرای پا فشاری صاحب مولن روژ برای اجرای نمایش و در کنار همه ی اینها وجود دوک کاملا به هم گره می خورد و شخصیت ساتین را در یک سردرگمی کاملا سنجیده قرار می دهد. با اینکه فیلم پر از آوازهای شاد و همچنین صحنه های کمدیست ولی در کل به صورت یک تراژدی ظاهر می شود و ابتدا و انتهایی غم انگیز دارد و دلیل شروع حزن انگیزش هم همین است، در اولین دیالوگ های فیلم کریستین از مرگ ساتین خبر می دهد تا از شوکه شدن بیننده جلوگیری شود.